BABAMSIN CANSIN (1928-2004)
Hayat kavgasıyla savaşa girip
Güveni cesaret olandı babam
Uzak geleceği yakında görüp
Dersini bilenden dilendi babam
Dedesi Hasan’dan almıştı adı
Kıvırcık saçları erken taradı
Ölünce anası almaz muradı
Yetimler içinde kalandı babam
Gadersiz İreşit kaldı dullara
Rıza, Halil, Tahsin, Hasan kullara
Ana bulmak için düştü yollara
Anasız garipçe solandı babam
Rıza, Halil erken gitti gurbete
Yetim kuzuları düşmeden bite
Everdi Tahsin’i erdi rahata
Yengesini ana bilendi babam
Dalgara harbinde! yedi kurşunu
Horla savaşında! almaz dersini
Vermedi topraktan bir tek arşını
Tabanca belinde yelendi babam
Ankara’da asker ana kuzusu
Bacağından gitmez mermi sızısı
Kore’ye gitmemek alın yazısı
Bekir Sıtkı ismim alandı babam
Keleşten birisi, giyim yerinde
Kızlardan bir kaçı yandı korunda
Sormayın çulsuza derdi derinde
Kadriye düğünsüz gelendi babam
Fakirlik suç değil, yenmek elinde
Azimle çalıştı geçim yolunda
Kahveci, çelikçi kendi halında
Bakliyat, nakliyat dolandı baba
Yetmiş bir de göçüp şehre gelince
İlkin pastacılık kısmet olunca
Kader ipçiliği meslek kılınca
Dükkanlar peş peşe ulandı babam
Evlendi çocuklar, budur zaferi
Sığmadı kabına gitti ileri
Siyaset, başkanlık durmadı geri
Pınarlar yaptıkça gülendi babam
Yandı sevdasıyla şiirler yazdı
Nice mısralara derdini dizdi
Kesildi mecali, mezarın kazdı
Mutluluk tatmadan ölendi babam
