2024 yılının “Emekliler Yılı” olduğu söylenmişti. Ben de bir emekli olarak bu yılın “emeklilerin emekleme yılı” olduğunu gördüm. “Bunu da nereden çıkardın?” diye sorarsanız, ben bu soruya en uygun cevabı emeklilerin vereceğini düşünerek ve bu konuda neler düşündüklerini sormak için emekliler kahvesine gittim. Bakın neler gördüm, neler işittim. Ozan Seyfî neler söyledi size yorumsuz aktarayım:
EMEKLİNİN KADERİ
Mahalle kahvesine düştü yolum
Emeklilerle doldu sağım solum
Söyleştik kırıldı kanadım kolum
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Yaşı geçmiş yetmiş sekseni bulmuş
Benzi de iyice sararmış solmuş
Yaşamak artık bir eziyet olmuş
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Sıkıntı kapıdan bir gün gitmiyor
Kazancı kiraya bile yetmiyor
Pazarda ne satsam para etmiyor
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Her akşam ufuktan güneş batarken
Dertlerine yeni dertler katarken
Çoluk çocuk hanede aç yatarken
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Emekliler geçim derdi çekerken
Çarşı pazar kabus olup çökerken
Masum analar gözyaşı dökerken
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Seyfî der ki yokluk zor zanaattir
Katlanmanın çaresi kanaattir
Yaşlılık akşama yaklaşan saattir
Memnun olmak mümkün mü bu hayattan.
Ozan Seyfî
EMEKLİNİN HALİ
Peynir ateş pahası süt bulamaz
Bir gün olsun sofrada et bulamaz
Şeker olmazsa çayda tat bulamaz
Ne olacak bu emeklinin hali?
Yaşlılık akşama yaklaşan saattir
Katlanmanın çaresi kanaattir
Böyle hayata alışmak zor gelir
Ne olacak bu emeklinin hali?
Hiç aklım ermez böyle bir düzene
Hep aldandık siyasetin sözüne
Lanet olsun emekçiyi üzene
Ne olacak bu emeklinin hali?
Bu güne dek çok çileler yaşadım
Bir ömür çalıştım asla yılmadım
Yine insandan sayılmadı adım
Ne olacak bu emeklinin hali?
Seyfî de herkes gibi emeklidir
O da bu düzenden gayet dertlidir
Sabrederim imanım kuvvetlidir
Ne olacak bu emeklinin hali?
Ozan Seyfî
EMEKLİ NE DİYOR
Biri kalkmış emekli yılı diyor
Hakikaten emekli emekliyor
Vekilimiz gitmiş ıstakoz yiyor
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Sokaklarda köpeklerden gezemem
Bir düşüncemi serbestçe yazamam
Gönlümce tatilde gezip tozamam
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Bir çay simitle öğün geçmez oldu
Hanım elbise dedi gözüm doldu
Gıdasız kalınca benzimiz soldu
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Asgari ücrete bir ay talim et
Yine de sofranda yok bir parça et
Bu ayı atlatırsak sağ selamet
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Hastaneye gitsem sıra alamam
Gittik diyelim bir doktor bulamam
Arap dolmuş muayene olamam
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Bu yıl da emekli kurban kesemez
Toruna beş lira harçlık veremez
Çay içmek için kahveye giremez
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Seyfî der işte ben de bu haldeyim
Artık ne sen sor ne ben söyleyim
Örtün üstümü de artık öleyim
Böyle yaşam bize reva mı dostlar?
Ozan Seyfî
Bir yıla daha yeni umutlarla giriyoruz. Öyle ya, “Umut fakirin ekmeği. Ye Memet ye!... 2025 yılında emeklilerimize sabır, ölmez de kalırsa eğer sağlık, huzur, mutluluk dileklerimle...
(Yazacak daha çok şey var ama yerim dar. Haftaya devam edeceğim. Birkaç şiirim daha var.)
