Yeni yıla girmemize sayılı günler kaldı. Ömür dediğin ne çabuk da geçiyor değil mi? İnsanoğlu bir varmış bir yokmuş misali… İnsan, en çok da yıl sonlarında bunları düşünüyor. Duygusal bir ruh haline bürünüyor.
“Vaay be!” diye hayıflanırken bir yandan da geçen ömrü düşünüyor. Doğduk, büyüdük ve şimdi de yaş almaya devam ediyoruz. En çok da yapamadıklarına içerlermiş insan. Oysa ne çok hayallerimiz vardı. Ama zamanında büyük taşları yerine koyamadık! Okuyamadık… Yok, yok, o eskidendi. Okuyamadık değil… Okuduk. Hem de iki üniversite bitirdik. Yüksek lisans, doktora da tamam… Eee, öyleyse niye üzülüyorsun? İyi de bu ülkede okuyanın, yazanın kıymeti yok ki… Okuduk da ne oldu? Atanamadık. Bir baltaya sap olamadık değil, bizi işe sokacak okkalısından bir adam bulamadık.
Bu ülkede ya paran olacak ya da adamın. Bizde her ikisi de yok. Eee, öyle olunca da sonuç böyle oluyor. Akşama kadar kaldırımları arşınlayıp duruyoruz.
Para demişken… Yıl sonunu nasıl kapattık dersiniz? Tabii ki de içe girerek. Ne paranın hükmü, ne de alım gücü kaldı. Kâğıt üzerinde yazılanlar bakmayın siz. Halkın elindekine, cebindekine, evindekine bakın. Herkes borçlu. Borç yiğidin kamçısı derler, demek ki malın var ki borcun da var. Asıl sorun da orada ya… Ortada mal yok, borç çok. Karın tokluğuna çalışıyoruz. Önceden alım gücü vardı. Şimdi almama gücü var. Ben senden daha fakirim… Yok yok ben senden daha fakirim, benim bankaya şu kadar borcum var. Oo, seninki de borç mu? Benim, bankaya bu kadar borcum var.
Makas açıldı gidiyor. Zengin parasına para katarken fakirin olmayan parası da kurudu gitti. Canım, sen de şikâyet edip durma. Karanlığa kızacağına bir mum yak. Sorun da orda ya ortada yakacak mum kalmadı.
Nereden geldik biz bu konuya bilmem ki?.. Yeni yıldan bahsedecektim. Umutlardan, planlardan… Umut mu? O da kim? Plan mı? O da ne? Artık hiç kimse plan yapamıyor ki… Sadece günü kurtarmaya çalışıyor.
Fakülteyi bitiren; gardiyan, bekçi, polis olmak için uğraşıyor. Şansı, daha doğrusu yüksek makamlarda bir akrabası varsa iş sahibi oluyor, yoksa (Buraya ağlayan bir emoji yerleştirmek istiyorum.) esnaf ağlıyor, işçi ağlıyor, çiftçi ağlıyor… Ben anlamıyorum ki hiç mi gülmez insan bu dünyada? İşi olmayınca evlenemiyor; ev, eş, çocuk, geleceğe yönelik hiçbir plan yapamıyor. Ev, araba almak zaten hayal… Eşyalar dersen; zenginlerden ikinci ele, ordan da fakire devir teslim oluyor.
Gençler bitkin, gençler ümitsiz… Ama efendilerin hiç umurunda değil. Hak, adalet, hakkaniyet… Konuşmaya gelince mangalda kül bırakmıyorlar da… Bitti bitiyor, gitti gidiyor, oldu oluyor…
Bakın yeni yıla giriyoruz. Size güzel bir haberim var. Az sabredin, yeni yılda Noel Baba gelecek. Merak etmeyin size çok güzel hediyeler getirecek. Dilekleriniz yazıp ocağın içine koyun. Yeter ki siz sabır, şükür ve duaya devam edin. Aman ağzınızı açıp hesap sormaya kalkmayın, cıııs!
Her şeye rağmen yeni yılda:
Ya umut dağıtın
Ya da umutla bekleyin
Sakın umutsuz olmayın…
