Nankörlük, genellikle insanların yapılan iyilikleri unutması veya küçümsemesi olarak tanımlanır. Bu durum, insan ilişkilerinde büyük hayal kırıklıklarına yol açabilir. Örneğin, birine sürekli iyilik yaptığımızda, bu iyilikler zamanla bir görev gibi algılanabilir ve karşılığında minnet beklemek yerine nankörlükle karşılaşabiliriz. Özellikle kendi değerleri oluşmamış veya kendi değerlerini kaybetmiş insanlarda, nankör davranışlar daha çok görülür. Kendilerine değer vermeyen insanlar genelde değersiz ve nankör insanlardır.
Nankörlük insanlar arasında olan menfaatten çıkar, menfaat ne zaman sona ererse işte o zaman nankörlük devreye girer. Bu durum ise sosyal ilişkilerde güvenin ve inancın azalmasına yol açar. Nankörlükle başa çıkmak her ne kadar zor olsa da bu tür durumlarda sınırımızı çizmek en doğrusu olur.
Nankörlükle karşılaştığımızda, duygularımızı açıkça ifade etmek çok önemlidir. Karşı tarafa, yapılan davranışların bizleri nasıl etkilediğini anlatmak, onların durumu anlamalarına yardımcı olur. Başkaları bize nankörlük yaptığında kendi değerimizden asla bir şey eksilmez. Sadece kendi yaptığımız iyiliklerin önemini bilir ve bu tür durumlarla nasıl başa çıkmamız gerektiğini öğrenmiş oluruz.
Nankörlüğü yakınlarımızdan, akrabalarımızdan, komşularımızdan ve arkadaşlarımızdan sıkça görebiliriz. İnsan güvendiği kişilerden ve emek harcadığı birisinden nankörlük gördüğünde canı çok yanar ve kendine şunu sorar ben ne yaptım da böyle oldu? Ama bunun cevabı yoktur. Birilerinin bizlere nankörlük yapması için bir sebebe ihtiyaç yoktur. Ne demişler “Körün gözü açıldığında kırdığı ilk şey bastonudur.”